Dragan Nikolić (Beograd, 20. avgusta 1943) je srpski glumac a sada voditelj na Pinku.
Rođen je u Beogradu 20. avgusta 1943. godine. Diplomirao je na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu.
Filmsku karijeru otpočinje glavnom ulogom sezonskog radnika labilnog morala koji pogine, a da nije našao svoje mesto u društvu i u životu (značajke i mnogih njegovih kasnijih likova) u filmu "Kad budem mrtav i beo" (1967) Živojina Pavlovića, za koju je (s onom u filmu "Tri sata za ljubav", (1968) F. Hadžića) nagrađen diplomom na festivalu u Puli 1968. Glumačko sazrevanje, sa nizom uspelih kreacija likova iz svoje generacije, donosi mu 1985. Oktobarsku nagradu grada Beograda za „kreativnu sposobnost da uzbudljivo predoči lik velikog psihološkog raspona“ (uloga nasilnika Gare u filmu "Život je lep" B. Draškovića).
Glavne i veće sporedne uloge ostvario je u više od trideset filmova; ističu se još "Horoskop" (B. Drašković, 1969); "Bube u glavi" (M. Radivojević, 1970), "Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji" (B. Čengić, 1971), "Mlad i zdrav kao ruža" (J. Jovanović,1971), "Beg" (M. Radivojević, 1972, Car Konstantin u Nišu), "Kičma" (V. Gilić, 1975), "Nacionalna klasa" (G. Marković, 1979, Car Konstantin), "Ko to tamo peva" (S. Šijan, 1980), "Banović Strahinja" (V. Mimica, 1981), gde je za ulogu turskog pljačkaša Alije nagrađen Zlatnom arenom u Puli, "Sezona mira u Parizu" (P. Golubović, 1981), "Nešto između" (S. Karanović, 1983), "Balkan ekspres" (B. Baletić, 1983) i "Obećana zemlja" (V. Bulajić, 1986).
Nastupa i u kratkim igranim filmovima te na televiziji; veliku popularnost kod mlađe publike doneo mu je lik Prleta iz filmova i televizijskih serija "Otpisani" (1974) i "Povratak otpisanih" (1976), režisera Aleksandra Đorđevića, a istakao se i u seriji šou programa "Obraz uz obraz", zajedno sa suprugom Milenom Dravić.
Godine 2000. dodeljena mu je Nagrada "Pavle Vuisić", koja se dodeljuje glumcu za životno delo.
